Μπάαντερ, Φραντς Ξαβιέρ Μπένεντικτ φον-

(Franz Xavier Benedikt von Baader, Μόναχο 1765 – 1841). Γερμανός φιλόσοφος. Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως γιατρός, γρήγορα όμως προσέλκυσε το ενδιαφέρον του η ορυκτολογία, η χημεία και τελικά η φιλοσοφία. Τα θεωρητικά ενδιαφέροντά του τον οδήγησαν σε μια θεολογική έρευνα, που στράφηκε ιδιαίτερα προς τη μεσαιωνική χριστιανική μυστική φιλοσοφία, όπως παρουσιαζόταν στη σκέψη των νεώτερων Γερμανών μυστικών και προπάντων του Γιάκομπ Μπέμε (1575 - 1624). Από τα σημαντικότερα έργα του Μ. είναι τα: Fermenta cognitionis (1822 - 25) και Μαθήματα περί θεωρητικής δογματικής (1827 -38). Όσο κι αν η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της Γερμανίας, για να επεκταθεί σε πανευρωπαϊκό πεδίο, ο φιλόσοφος, που το 1826 είχε γίνει επίτιμος καθηγητής της Φιλοσοφίας και της θεωρητικής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, έμεινε αυτοδίδακτος και απομονωμένος. Η σκέψη του ωστόσο επηρέασε τη ρομαντική φιλοσοφία, από τον Σέλινγκ μέχρι τον Νοβάλις. Ο Μ. δεν προσπάθησε να ανυψώσει τη φιλοσοφία του σε σύστημα. Πίστευε ότι το ουσιώδες ήταν να κεντρίσει στους ανθρώπους την ανάγκη της γνώσης θεωρώντας την ανρώπινη σκέψη ως αντανάκλαση της θείας σοφίας.